Elites

niedziela, 3 marca 2013

Rozdział 2

Oczami Willow

Wstałam i ubrałam się do szkoły.
- Willow - krzyknął Christian - Zaspałaś! Jest już 7.45
- Zaraz będę gotowa - odkrzyknęłam

Christian był już pełnoletni i miał prawo jazdy oraz super samochód .*samochód Christiana*.
Ja musiałam poczekać jeszcze rok. Postanowiłam że dziś może wybierzemy się z Taylor i Alex do kina. Więc w szkole ( do której się na szczęście nie spóźniliśmy) na geografii zapytałam Alex ( z którą siedziałam) co ona sądzi o moim pomyśle. Odpowiedziała że chętnie.

Na przerwie wraz z Taylor ustaliłyśmy że pójdziemy na " Wiecznie Żywy". Spotkałyśmy się przed kinem o 17.00. Christian powiedział że nie chce ciągle przebywać z dziewczynami i idzie gdzieś z kumplami.

Film był całkiem fajny mimo że ciągle wkurzała mnie główna dziewczyńska bohaterka. A poza tym niezła komedia to odbywała się przed ekranem. Jakiś chłopak rzucał w nas popcornem. Wkurzona w końcu wstałam i wysypałam na jakiegoś chłopaka popcorn, ale... okazało się że nie na winowajcę.

- Yyy... Co ja ci zrobiłem ? - spytał zaskoczony
- Dobrze wiesz co - odpowiedziałam prawie wyprowadzona z równowagi
- Chodzi ci o ten popcorn? - spytał. Kiedy pokiwałam głową nachylił się ku mnie i cicho powiedział - To ten z rzędu wyżej
- Ups... sorry. Nie wiedziałam - przeprosiłam za akcję z popcornem i zerknęłam w górę. Jakiś chłopak się ze mnie brechtał, a ja od razu wiedziałam że to on.

Już miałam podejść do niego, ale jakiś facet krzyknął :
- Cicho, ja tu oglądam film.
Tak więc musiałam to załatwić potem. Zaraz po seansie zerwałam się żeby załatwić sprawę, ale chłopaka już nie było w sali !!!

Wkurzona i zawiedziona musiałam słuchać drwin Taylor i Alex.
Jednak następnego dnia w szkole dostałam drugą szansę. Otóż siedząc już w klasie na historii zaraz po dzwonku do klasy wpadł tamten chłopak z kina.
- Leo znowu spóźniony. Siadaj i nie przeszkadzaj.
- Przepraszam - powiedział i ruszył do ławki.
Kiedy mnie zobaczył już wiedziałam co będzie. Uśmiechnął się i usiadł w mojej ławce !!! A wokół było tyle wolnych... Posłałam mu tylko mściwe spojrzenie i go zignorowałam. Cały czas coś do mnie nawijał. Po 15 minutach nie wytrzymałam i wybuchłam :
- Może najpierw byś przeprosił za wczoraj
- Daj spokój... to były żarty i tyle.
- Ale chyba możesz przeprosić mimo wszystko
- No w sumie masz racje... ale jak nawrzeszczałaś na tego chłopaka to miałem niezłą brechtę.
- Przeproś - wysyczałam
- Przepraszam - powiedział niewinnie
- No nareszcie. A tamto nie było śmieszne i było skierowane do ciebie.

- Może podzielicie się z nami o czym tak dyskutujecie - usłyszałam głos nauczycielki
- Przepraszam - powiedziałam i się zaczerwieniłam
- Porandkujecie sobie po lekcji - odpowiedziała na to i wróciła do tematu lekcji
- Ale my nie...- zaczęłam
- Nie ważne - przerwała i zlekceważyła mnie

Przez resztę lekcji nawet nie spojrzałam na Leona. Natomiast po lekcji na korytarzu podszedł pode mnie i powiedział :
- Nawet się nie przedstawiłem, Jestem Leonardo ale możesz mówić mi Leon albo Leo.
- Super - odpowiedziałam wymijająco
- Nie powiesz mi jak się nazywasz ? - zdziwił się
- Najwyraźniej nie - odparłam
- To jest Willow - powiedziała Alex która najwidoczniej przysłuchiwała się naszej wymianie zdań i zdecydowała się podejść.
- Miło mi - zwrócił się do mnie Leon
- A mi nie... Skoro już wiesz jak się nazywam to może dasz mi spokój
- Nie bądź wredna - powiedziała Alex
- Będę. Widziałaś jak skompromitowałam się przez niego w kinie - odpowiedziałam i odeszłam stamtąd. Przy okazji natknęłam się na Christiana i mogłam udać że jestem zajęta żeby natręt mi nie dokuczał .

- O Willy - powiedział Christian kiedy mnie zobaczył - Poznaj Luka. To na niego wczoraj nawrzeszczałaś podobno.
- Po pierwsze Chris nie nazywaj mnie Willy w miejscach publicznych - odszczekałam - A ciebie- zwróciłam się do Luka przepraszam za wczoraj
- Spoko - odparł - Widziałem że poznałaś już prawdziwego winowajce - dodał
- A tak... Cały czas mi się narzuca.
- On taki już jest - odrzekł - Długo ci nie odpuści
- Spoko.., może dam sobie jakoś z nim radę .

Potem już dzień zleciał mi dosyć szybko. I na szczęście nie natknęłam się już na Leona. A dziewczyny się nabijały z nowego chłopaka ...

*************************************************************************
Hej wam z tej strony Neela :)

Drugi rozdział już za nami.

Mamy nowego bohatera :

Luke Raven

Pozdrawiam. :)

czwartek, 28 lutego 2013

Rozdział 1

Otworzyłam drzwi i zobaczyłam scenę z moich najgorszych koszmarów. Damien całował Angelinę!!. Z furią ruszyłam w ich stronę i z całą bokserską siłą uderzyłam chłopaka w twarz.

- Ty gnoju! Ty podły, zgniły gnoju! Jak śmiesz mnie zdradzać i to na środku szkoły.
- To nie tak jak myślisz...
- Jest dokładnie tak jak myślę. Zrywam z tobą.
- Nie możesz nam tego zrobić, daj mi szansę.
- Zapomnij o mnie- rzuciłam jeszcze odchodząc.- A ty- dodałam zwracając się od Angeliny- jesteś zwykłą suką.

Wybiegłam na ulicę nie zważając na jadące samochody. Wtedy usłyszałam trąbienie i poczułam jak ktoś spycha mnie z jezdni.

- Nic ci nie jest?- spytał chłopak.
- Nie. Dziękuje ci, ale teraz musze iść- wykrztusiłam przerażona tym co mogło się stać. Wtedy ze szkoły wybiegł Damien.

- Alex!- krzyknął.

Błyskawicznie zatrzymałam taksówkę i odjechałam. Dopiero wtedy dotafrło do mnie co się stało. Zaczęłam płakać, ale zaraz przestałam bo nie chciałam wywoływać w domu zbędnych pytań. Wróciłam do dom, otworzyłam drzwi od razu wbiegłam po schodach do swojego pokoju, zamknęłam za sobą drzwi położyłam się na łóżku, schowałam twarz w poduszkę i zaczełam płakać zaraz po tym zasnęłam. Po godzinie mojego snu, zaczął dzwonić mi telefon, nie chciałam po niego sięgać, ponieważ nie mam ochoty z nikim rozmawiać. Telefon nie dawał spokoju, więc wstałam po niego, na wyświetlaczu pokazał się napis Taylor, nacisnełam zieloną słuchawkę.

- Halo
- Cześć Alex, jak się czujesz?, słyszałam że prawie samochód w ciebie uderzył.
- Na szczęście nie uderzył. Jakiś chłopak mnie uratował.
- Dobrze że nic ci nie jest.
- Taa, tez się ciesze.
- Alex.. dowiedziałam się że Damien zdradził ciebie z Angeliną.
- Nie rozmawiajmy o tym okej?
- Jasne, okej.
- Dzięki, że rozumiesz.
- Spoko. Alex wychodzimy może do Caffe Baru za godzinę?
- Niech bedzie.
- To za godzinę się widzimy. Do zobaczenia.
- Okej.

Chwilę potem przebrałam się w to. Później zaczęłam zmywać tusz, o dziwo zajęło mi to dłużej niż się spodziewałam. Wyszykowana wyszłam na dwór, na szczęście szybko złapałam taksówkę, inaczej pewnie bym się spóźniła. Na miejscu czekała już Taylor. Patrząc na mnie z troska spytała:

- Jak się czujesz?
- Przemyślałam wszystko i wiesz co? Nie zamierzam się nad sobą rozczulać... Damien to palant. Nie będę sie nim przejmować, ani tym bardziej przez niego płakać. Olewam go i żałosną Angelę też. Pasują do siebie. A teraz... nie będę o nim rozmawiać.
- Skoro tak uważasz. W sumie nie wiem co bym zrobiła na twoim miejscu...- zaczęła długi wykład Taylor. ( zresztą jak zawsze ).
Tymczasem moją uwagę przykuł chłopak który wszedł do baru. Wydawało mi się, że to właśnie ten, który mnie uratował, chociaż wtedy byłam trochę roztrzęsiona i nie pamiętam dokładnie jego twarzy. Mimo wątpliwości ważnie go obserwowałam. chwile potem dołączyłam do niego jakaś dziewczyna. Wpadłam na pewien pomysł... Wstałam i ruszyłam do baru. Po drodze " niechcący " oblałam kawą chłopaka..

- Matko... przepraszam cię ! nie chciałam ciebie oblać- powiedziałam do chłopaka.
- Yyy.. no trudno, nic się nie stało- odpowiedział wycierając spodnie.
- Czy my się może znamy? Wydaje mi się, że gdzieś cię już widziałam.
- A tak... to ty wpadłaś pod samochód.
- Ah racja. Dziękuje za tamto. A w ogóle jestem Alex
- Christian. Sorki, ale już iść.
- To do zobaczenia.
- Ehem... Na razie

Chłopak ruszył w stronę dziewczyny. Po jej zachowaniu stwierdziłam że jest dla niego tylko kolezanką, nikim wiecej. Uderzyła go lekko w ramie, z drwiącym uśmiechem. Chwile potem wyszli z pubu. A wtedy pojawił sie Damien. Pociągnełam Taylor za reke i błyskawicznie wyszłysmy.

- Widze, że powaznie potraktowałaś swoje słowa- powiedziała Taylor
- Co? - spytałam nie wiedząc o co chodzi.
- Już poderwałaś tamtego chłopaka z baru-odrzekła z uśmiechem.
- A... o to chodzi. To niw ważne - rzekłam i opowiedziałam jej o sytuacji z samochodemm
- Normalnie bohater -zadrwiła- Dobra ja sie zegnam. Do zobaczenia jutro
- Narka.

Nastepnego dnia, mimo wątpliwości poszłam do szkoły
Damien rano troche mi sie narzucał , ale ignorowałam go z całych sił
Jednak zaskoczyło mnie co innego.. Otóż Christian i jego kolezanka stali się uczniami mojej szkoły. Podeszłam do nich i przywitałam się.

- Hej tu tutaj? - spytałam chłopaka.
- Tak. To jest Willow moja siostra- przedztawił dziewczyne.
- Hej- powiedziała
- Miło mi ciebie poznać. Chodźcie oprowadze was po szkole.

Kiedy oprowadzałam ich po szkole poznałam ich troche. Willow jest bardzo sympatyczna, polubiłam ją, a z Christianem mam dużo tematow i jest troche rzexzy takich co lubimy. Z daleka zauważyłam Taylor podeszlismy do niej i zapoznałam ja ze nowymi znajomymi

- Hej Taylor
- Hej Alex
- Poznaj Christiana, chłopaka który mnie uratował i Willow jego siostrę

W sumie to nie wygladali na rodzenstwo. Oboje mieli brązowe włosy, ale kompletnie inna budowy twarzy. Poza tym Willow ma stalowo szare oczy, natomiast Christian ma niebieskie oczy.
Lekcje mineły mi na szczescie szybko. Po lekcjach poszliśmy do baru.Weszliśmy do knajpy. Przy barze siedziała Angelina, ale ją zignorowałam, lecz ona mnie nie. Kiedy usiedliśmy przy stoliku podeszła do nas i ... zaczęła się ślinić do Christiana. A ten tylko na nią spojrzał i ją olał. Po piętnastu minutach się poddała i zaczęła znęcać się nade mną.

- Co tam u Ciebie? Jak tam się czujesz? Jak to jest być zdradzona?- zaczęła się dopytywać.
- Odwal się debilko- powiedziała Willow .
- Bo co?
- Bo cię uderzę!
- Już się boję- zaśmiała się Angelina.

Wtedy Willow wstała i wylała na nią oranżadę z lodem. Kiedy Willow ją oblała Angelina się wkurzyła od wybiegła z baru. My po godzinie wyszliśmy z baru.

- Dobra bracie, chyba musimy się zbierać- poklepała Willow Christiana w ramię.
- No chyba tak. Alex podasz mi numer telefonu, powinnyśmy się jeszcze tak w czwórkę spotkać- powiedział i się uśmiechnął.
- Jasne, chętnie bym się jeszcze raz spotkała co nie Taylor?- zapytałam dziewczyny, podając Christianowi numer telefonu.
- Tak czemu by nie- uśmiechnęła się.
- Okej to do zobaczenia- powiedział Christian.
- Cześć dziewczyny- odparła Willow.
- Hej wam- powiedziałam z Taylor.

Po tym co nasi przyjaciele poszli, my też się rozeszłyśmy do swoich domu, na szczęście mieszkamy dwa domy od siebie, więc mogłyśmy pogadać.

- To Taylor do zobaczenia jutro w szkole- powiedziałam.
- No to na razie- uśmiechnęła się.

Weszłam do domu, zjadłam obiad, posiedziałam na laptopie, pooglądałam TV i poszłam spać.

************************************************************************

Hej wszystkim.

Mam nadzieję że spodobał wam się 1 rozdział :).

Następny rozdział będzie pisała koleżanka.

Pozdrawiam was Nika. :*